کتاب مهارت طراحی (طراحان چگونه حرفه ای می شوند) تالیف برایان لاوسون ترجمه احسان حنیف

این کتاب دربارهٔ چیست؟

طراحی یکی از پیچیده‌ترین و پیشرفته‌ترین کارهایی است که می‌توانیم با ذهنمان انجام دهیم. برای بسیاری از کسانی که طراحی، شغل و منبع درآمدشان محسوب می‌شود، این حرفه آن‌چنان اعتیادآور است که حتی وقتی هیچ پروژه‌ای هم نداشته باشند، ممکن است برای خودشان، پروژه‌ای را ابداع کنند. بااین‌حال طراحی یکی از قدرت‌های شناختی ما محسوب می‌شود که نسبت به دیگر قدرت‌های ازاین‌دست، کمتر فهمیده شده و آموزشش دشوارتر است. بخشی از هیجان طراحی در این نکته نهفته است که هیچ‌گاه واقعاً نمی‌دانیم در انجام یک کار تا چه حد می‌توانیم خوب عمل کنیم؛ هر پروژه‌ای منحصربه‌فرد بوده و هیچ فرآیندی وجود ندارد که بتوان با آسایش‌خاطر تکرارش کرده و از به نتیجه رسیدنش مطمئن بود. ورای همهٔ این‌ها طراحی عملی خلاقانه و غیرقابل‌پیش‌بینی است.

به تعبیری، همهٔ ما طراح هستیم. بسیاری از ما در طراحی بخش‌هایی از خانه‌ها، باغ‌ها و دفاتر کاری خود مشارکت داشته‌ایم. در حداقل حالت ممکن، دربارهٔ چگونگی قرارگیری و ترتیب‌بندی چیزهای مختلف تصمیم‌گیری کرده‌ایم؛ تصمیم می‌گیریم چه لباسی بخریم و هرروز ظاهر خودمان را طراحی می‌کنیم. بااین‌حال کار برجسته‌ترین طراحان حرفه‌ای جهان را تحسین و دنبال کرده و حاضریم برای کارشان هزینه‌ای پرداخت کنیم. به نظر میان آنچه آن‌ها انجام می‌دهند و طراحی‌کردن در قالب یکی از اعمال روزمرهٔ مردم معمولی، تفاوت بزرگی هست. پس دقیقاً برای آنکه به چنین طراح ماهری تبدیل شویم، به چه چیزی نیاز داریم؟ طبیعت حقیقی مهارت طراحی چیست و ما این مهارت را چگونه به حدوث رسانده و توسعه می‌دهیم؟ در کل این کتاب می‌خواهیم با به بحث گذاشتن چنین سؤالاتی، به چند پاسخ برسیم.
می‌توان دید که در بیشتر آموزش‌ها و نقدهای طراحی، ایدهٔ «طراح بااستعداد» به طور ضمنی حضور دارد. در پس چنین تعبیری این پیش‌فرض قرار دارد که برخی انسان‌ها ذاتاً دارای قدرت طراحی بوده و برخی دیگر این قدرت را نداشته و ممکن است بااین‌وجود دست از طراحی‌کردن هم برندارند. هدف ما در این کتاب به چالش‌کشیدن چنین تعاریفی است. اگرچه ممکن است در مواردی، برخی بدون صرفِ هیچ تلاش ظاهری بتوانند به امر طراحی‌کردن مبادرت بورزند، اما هدف ما این است که نشان دهیم، برای بیشتر ما طراحی همچون بسیاری دیگر از اعمال شناختی انسانی یک توانایی محسوب می‌شود. درواقع می‌خواهیم بگوییم که فعلِ طراحی خود مجموعهٔ پیچیده‌ای از توانایی‌هاست.
این تعریف ساده ناگزیر ما را به سمت این نتیجه‌گیری می‌برد که می‌توان چنین توانایی‌هایی را شناسایی کرده، یاد گرفته و به دیگران آموزش داد. همچنین عنوان می‌کند که احتمالاً برخی روش‌های موجود برای انجام این چیزها، نسبت به برخی روش‌های دیگر اثرگذاری بیشتری دارند. اگرچه یادگیری و آموزش توانایی‌های پیشرفته‌ای چون ورزش‌کردن یا نواختن یک ساز موسیقیایی، امری ممکن است، اما متأسفانه این مسئله به آن معنا نیست که همهٔ ما می‌توانیم در این کارها علاّمه شده یا در سطح جهانی شناخته شویم. بااین‌حال، اگر بتوانیم بهترین راه ممکن برای یادگیری و حدوث این مهارت را پیدا کنیم، آنگاه اکثریتمان می‌توانیم پیشرفت قابل‌ملاحظه‌ای در این امور داشته باشیم. در مورد طراحی هم مسئله دقیقاً همین است.

امیدواریم همهٔ مخاطبین ما، از دانشجویان و فعالین حوزهٔ عملی طراحی گرفته تا پژوهشگران و اساتید دانشگاه، بتوانند در این کتاب کمک‌ها و الهامات خوبی برای بسط راه مخصوص به خودشان درزمینهٔ درک عملِ طراحی، پیدا کنند.