همان‌طور که از نام این کتاب پیداست، مهم‌ترین تلاشش گره‌زدن حوزهٔ اندیشه به حوزهٔ عمل است. این کتاب حاصل کنفرانسی است با عنوان «مسائل؟ حول پروژه‌های پیتر آیزنمن» که در سال ۲۰۱۳ در دانشگاه بلگراد برگزار شد. اهمیت این کنفرانس نه صرفاً در حضور آیزنمن به عنوان اندیشمندی عمل‌گرا بلکه در حضور معماران/فیلسوفانی است که همه به نوعی تحت تأثیر کار او قرار گرفته‌اند. در اینجا تعریف فیلسوف، از نوع سنتی آلمانی و انگلیسی‌اش فاصله گرفته و به تعبیر فرانسوی‌اش نزدیک می‌شود. ممکن است همهٔ افراد حاضر در این کنفرانس تحصیلات دانشگاهی فلسفی نداشته باشند، اما همهٔ آن‌ها به دنبال حل مسائل فلسفی حوزهٔ معماری بوده‌اند. هر یک از این افراد علاوه بر تأثیر گسترده‌شان بر حوزهٔ معماری، بر حوزهٔ اندیشه نیز اثرگذار بوده‌اند. همچنین همان‌طور که خود آیزنمن هم بدان اشاره می‌کند، موضوع این کنفرانس نه خود آیزنمن که تأثیر او به‌واسطهٔ آموزش و عمل معماری است. آیزنمنِ معمار/فیلسوف در اینجا به عنوان یکی از سردمداران راه اندیشه، تلاش دارد توجه ما را از خود به سمت فرزندان فکری‌اش و در واقع ادامهٔ مسیر اندیشه جلب کند. او که بازنشستگی خود را نوید می‌دهد، در کنار دیگران، سیمایی از اندیشه را برای ما ترسیم می‌کند که رفعتش نه به شخص بلکه به جریان است و به شکلی کنایی شاید همین مهم‌ترین نکتهٔ این کتاب باشد؛ اینکه چطور باید نگاهمان را از نسل آیزنمن‌ها به سمت نسل‌های بعدتر سوق دهیم.
نقد و بررسی تخصصی
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.